Bu düzen Şiiri - Yunus Güngör

BU DÜZEN

cok yoksuldu belliki
Tasırken yırtık pırtık bir elbiseyi
ucu patlak ayakkabıyı eskimi eski
Aclıktan olmusken bir kemik bir deri
Solmus bir gul gibi benzi
Ele veriyordu butun fakirligini

Elinde simit tepsisi
Agzında o titrek cocukca ciliz sesi
cıtır cıtır 50 kurus tanesi
bağırıyordu tutarak bir sokak köşesini
galiba kesattı bugun isi
daha dururken tepsinin yarısı

ben yanından uzaklasırken
o guzel gozleriyle bakıştık
ne temiz masumdu yüzün
belki olmasaydı kaderin fakirlik
sıcak evinde yuvandaydın su an
ne işin olurdu bu soguk ankara aksaminda ey cocuk
ezmeseydi seni daha bu yasta bu hayat bu dozen
…. yunus güngör…