İnsanlar İstanbul’da ya ölüdür yatar serviler altında,
Ya da ölü gibi yaşar, ulaşmak için bir an önce servi altına.
Yeşili yattığında görür, ondan güç alır, üstünden yükselir.
Griyle yaşar onyıllarca, yıldızlı bir geceye muhtaç.
Ama herkesin bir sabrı var, bir bam teli var; “yok o kadar da” dediği.
Ama herkesin bir kredi kartı var, bolca borç birikmiş,
Anısı biz olalım bu sokakların
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
Devamını Oku
öpüşmediğimiz tek saçak altı
hiç bir otobüs durağı kalmasın
Biz yürüyelim kent güzelleşsin
gürültüsüz sözcükler bulalım
yeni sevinçlere benzeyen
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta