Bu duraklarda geçti
işte az önce ömrüm.
Hayal ne biçim bir
rüzgar ki,
öyle savuruyor.
Her gün yeniden başlıyoruz
kalan ömrümüze.
İstasyonlar sevgilimdir.
Sokak lambaları
yüz vermeyen şımarık..
Uğultulu trenler şiddetimdir
vagonlarca..
2000 Pendik
Kayıt Tarihi : 16.6.2009 20:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!