Tenin cehennemin en alt katının mahzemi gibidir.
Rüyalarımın görülmemiş en son hali.
Hüznünde feryat figan eden, kurtulmuş sehir enkazıdır yüreğim.
Viranedir gözlerin bana
En sonunda gölgende kurudu acılarımız.
Sevindik.
Ve beyhude bir ömür gecirdik sensiz.
Sebepsiz gayesiz...
Gün, saniye geçerdi.
Bir yol gibi uzayıp gidiyorduk.
Dönüp bakmadan, bu ne biçim yolculuk diye sormadan.
Ayrılıklar adressiz bir zamani dilimini anımsatıyordu.
Ve güneşin doğmadığı tepelere göçup sürgün ediliyorduk.
Sanki karanlıklar lanetlenmiş gibi, habire gündüzleri kilit vuruluyordu.
Huysuz bir gecede
Sessiz sanki bir yer ediniyorduk.
Inatlı bir gökyüzü bizi gözlüyordu.
Sanki mesken tutmuştuk geçtiğimiz yolları.
Rengarenk boy veriyordu sırların en dipdeki adresler.
Ve mahşeri yaşayarak görebiliyorduk.
Kayıt Tarihi : 11.6.2015 20:22:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!