Bu dünyada kaç kişi acaba tam anlamıyla mutlu çooook merak ediyorum ? Çünkü mutluluk her nedense anlık ve gelip geçici oluyor . Hatta öylekiiii aşkta sevgililikte evlilikte hep bir yere kadar mutluluk insanı takip ediyor , ondan sonra nedense artık tek başınasınız ben gidiyorum der gibi kaçıp gidiyor mutluluk dediğimiz en güzel duygular .Gerçekten varmıdır bu dünyada hep daima mutluluğu yaşayan mutluluğun keyfini hiç durmadan süren ? Hani insanların hayalleri hep vardıryaaaa , kimisinin ev kimisinin araba kimisinin yazlık kimisinin tatil kimisinin aşk sevgili eş vs vs gibi amaaaa insanlar içinde tüm dünyada kaçı o sahip olduğu yada sonradan elde ettiği mutluluğun tamamen arkasında durup hiç seviyesini düşürmeden yada dahada çoğaltarak yıllar yıllar yaşayabiliyor ?
Hernedense elde edilen mutluluk neye dair olursa olsun o zamanki saat diliminde hep tıkalı kalıyor , zaman geçtikçe anlamsız yere gidişatı düşüyor .Hani yukarıdada bir nevi bahsettim yaaa kimisi ev hayali kuruyor yıllar sonra sahip oluyor ama sonra zaman ilerledikçe ne boyasına ne kapısına dikkat ediyor , kimisi bahçe hayali kuruyor ve elinden geldiği kadar bitkiler alıyor bakımlarını yapıyor güzelleştiriyor ama zaman geçince onunda büyüsü sona eriyor.Kimisi araba hayali kuruyor sonra zaman geçince sizde biliyorsunuzki ya evin önünde yada garajda çürümeye bırakılıyor .Kimisi aşk evlilik hayali kuruyor bunun için doğru kişiyi arıyor yada başkalarının önerisiyle yanyana getiriliyor yada sanal alemde buluyor fakaaat insanlar yazdığı gibi yada göründüğü gibi olduğunu zannedipte aradan zaman yaniiii aylar belkide yıllar geçince biiii bakıyor , hiçde öyle değilmiş meğeer dercesine isyanlara sarılıp hüsranlara uğruyor ağlıyor sinirleniyor ama ne gelir elden dercesine bi bakıyosun bunlarda ayrılmış bunlarda diğerleri gibi boşanmış oluyor.
Halbuki ne tuhaf deymiii mutluluk adına elde edilen herşeyin aslında gelip geçici olması çook şaşırtıcı !
Aslında bunun kökü değer kıymet bilmemeye dayanıyor , belkide zamanla alışkanlıklar eskisi gibi duyguları ateşlemiyor ve sıradanlık rutine dönüşüyor , iletişimde yada ilişkide .
Ürkek şaşkın kararsız duyuyorum
Ve sen bir gökkuşağı kadar güzelsin
Rengarenk ve az sonra gidecek görüyorum
Ve ben yağmurlar altında bir yolcu
Islak yorgun tutkulu yürüyorum