Bu Dünya Kalmaz Kimseye

Böyle mi olacaktım
Böyle’mi!
Çoluk çocuğun elinde oyuncak gibi oynanan!
Kendini bilmezlerin elinde
Ya ‘da dillerinde!
Kepaze olan.
İki de bir, kimsesiz çocuklar gibi fırçalanan.

Bu’mu olacaktı?
Ömrümün sonunda aldığım ödülüm.
Üç beş kendini bilmezin dilinde zavallı biri olmam’ mı?
Yoksa dalga geçilen biri olmam’mı?
Ödülüm.

Kader denen,
Böyle bir şey olmalı herhalde.
Kimi güler!
Kimi’ de ağlarmış, ömrünün son zamanlarında
Tıpkı benim gibi.
İşte budur benim, ençok zoruma giden.

Ey fani.
Ne oldum deme, ne olacağım diye düşün.
Kimseyi hor görme.
Bu gün bana, yarın sana olabilir gör bak, bende gördüğün.
Sen!
Ne, kendinle övün.
Ne’de sen, malın mülkünle övün.
Hiç, övünme!
Övüneceksen, ölmeden bırakacağın eserlerle övün.
Gözlerine boşyere perde çekme.

Elemişim unumu koymuşum yerine
Ve ben!
Gelmişim bu güne.
Sen hala gözünü bağlamış hor bakmışsan bundan bana ne.
Bir ben bilirim kendimi, bir’de Allah bilirdir.
Sen beni düşünme.

19 Nisan 2015-04-19
Antalya