Ömür geçip gitti,şunu anladım:
Sevgi de yalanmış,bu dünya gibi.
Aradım bir şeyde huzur bulmadım,
Mal,mülkte yalanmış,bu dünya gibi.
Seni gördüğünde yüzüne güler,
Köşeyi dönünce ellere gider,
Olursun sonunda birgün derbeder,
Sefa da yalanmış,bu dünya gibi.
Gözler köşe bucak,etrafı tarar,
Göz olmaktan çıkmış,sanki bir radar,
Hal,hatırdan önce cebini sorar,
Vefa da yalanmış,bu dünya gibi.
Mecnun'da,Leyla'da ayağa kalksa,
İkisi şöyle bir,etrafa baksa,
Bizimki başka şey,derler bu aşksa,
Sözler de yalanmış,bu dünya gibi.
İstisna olana birşey demedim,
Sözümü ortaya,genel söyledim,
Yürekler yanarmış,ben hiç görmedim,
Közler de yalanmış,bu dünya gibi.
Kim,kimi kullanır,belli de değil,
Kimi saraylarda,kimi aç,sefil,
Gerçek sevgi varsa,önünde eğil,
Hepsi de yalanmış,bu dünya gibi.
(Kahramanmaraş 25.04.2010)
Mehmet Hanifi KeskinKayıt Tarihi : 25.4.2010 01:23:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Hanifi Keskin](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/04/25/bu-dunya-gibi.jpg)
Saygıyla ve +10
TÜM YORUMLAR (1)