Hiçbir soğuk üşütmedi,
Bir çocuğun garipliğinin gölgesine sığınan vicdan kadar.
Hiçbir sıcak yakmadı,
Bir çocuğun açlığının doruğuna ulaşan ahlak kadar.
Hiçbir sevgi doyurmadı,
Bir çocuğun başının okşanmamasının verdiği gurur kadar.
Hiçbir ömür yetmedi,
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta