Bu Dünya Beni Kandırdı - Garib Çoban

Bu Dünya Beni Kandırdı - Garib Çoban

Kimi iyi bir dost olduğumu söyler, kimi ise soğuk ve mesafelidir der.
Aslında beni anlatırken, herkes hak ettiği resmi çizer.
Kendi yıkıntıları arasında kalan, kaliteli yalnızlık, sahte kalabalıktan her zaman daha iyidir.
Ruhunun diğer yarısıyla tanıştığında, başkalarıyla neden yürümediğini anlayacaksın.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

İnsanın içinde sadece bir ben yok.
Beni istediğini biliyorum ama dikkatli ol, dileğin gerçekleşebilir.
Bir ömür sürer yaşamayı öğrenmek.
Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin.
Sevmek, değer vermek demektir.
Ve bu her şey için geçerlidir.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Belki bu dünyada sadece bir insansın ama birisi için sen bütün dünyasın.
Birkaç tane, belki yüzlerce ben var.
Öle öle ölmeden evvel öleceksiniz!..
Eğer yüreğiniz genişse, dinlemeyi biliyorsanız ve dile hakimseniz, ortaya bir şiir çıkar.
Geleceğim her sabah uyandığımda başlıyor.
Bazen aynadaki mi, yoksa fotoğraftaki mi, hangisi olduğumuzu bilemiyoruz.
Dünyalık putlardan kurtulmadan kendimizi hiç çözemiyoruz.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Zaten her şey bilinmez ve çözülmez.
Ama şu bir gerçek ki yıllar geçtikçe ruhtan uzaklaşıyoruz.
Gözlerinle ruhumu sarhoş ediyorsun.
Ama eminim ki bu kalbimin hiç şansı yok bu çılgın aşkta.
Başımı döndürüyorsun.
Konfor adı altında ruhsuz bir yaşamın esaretini yaşıyoruz.
Ruhtan korkuyoruz, yani kendimizden.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Yarın her zaman bir belkidir, ona güvenme, sahip olduğun bugünü yaşa.
Düşünme hakkınızı savunun!..
Çünkü yanlış düşünmek bile hiç düşünmemekten iyidir.
Ne hakkında konuştuğunu gerçekten bilenler, seslerini yükseltmek için hiçbir neden bulamazlar.
Konuşmak ihtiyaç olabilir; ama susmak bir sanattır.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Oturup burada insan şekillendiriyorum.
Kendi suretimden, bana benzeyen bir tür.
Şems vakti içgüdü harika bir şeydir.
Açıklayamazsınız ama görmezden de gelemezsiniz.
Acı çekecek, ağlayacak, tadına varacak ve neşelenecek.
Ve sana tıpkı benim gibi aldırmayacak.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Kelimeleri kullanmayan bir ses var, dinle!..
Yalnızca kaybetmeyi hak edenleri kaybedersiniz.
Sizi sevenler kalmak için binlerce neden icat edecekler.
Karakterinize rağmen sizi her zaman sevecek insanlar var.
O yüzden bu insanların kıymetini bilin.
Bazen gözlerimizi kapattığımızda birinin bize bakmasına ihtiyaç duyarız.
İçinde anlayabileceğinden çok daha fazla sevgi var.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Kötü insanlar yüzünden iyi insan olmaktan asla vazgeçmeyin.
Sevgi seninle her şey arasındaki köprüdür.
Ruhum başka bir yerden, bundan eminim ve oraya varmaya niyetliyim.
Pahalı olan, paraya mal olan değil, kaybetmesi korkutucu olandır.
İnsan sevgi ve güzel sözle iyileşir, dürüstçe verebilenlere selam olsun.
Ey gönül, fazlalıkları ve kendini meşgul eden her şeyi bırakırsan huzuru bulursun.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Yükünü abartmak yerine, gücünün farkında ol.
Zira, yükün, gücünden fazla değil!..
Biz hiç kimseyi gücünün yettiğinin başkası ile yükümlü kılmayız. )Müminûn-62
Belki de kaderim yalnız kalmaktır.
İnsanlar bana gelir ve çok geçmeden ayrılırlar.
Susmak her zaman kabul etmek anlamına gelmez, daha ziyade anlamayan insanlara açıklama yapmaktan yorulduğumuz anlamına gelir.
Alev sönmüş olabilir ama yangının hatırası kalıyor.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Hiçbir şey beklemeyenlere ne mutlu!..
Sevginin hem bedenlerimizi hem de ruhlarımızı besleyen, yaşamlarımıza canlı bir enerji getiren bir yolu vardır.
Bol verdiğinin bir marifeti, az verdiğinin de bir kusuru yok.
Bol verdiği, şükürle, az verdiği, sabırla imtihanda.
Şükrün imtihanı,sabırdan bin zordur!..
Allah, rızkı kullarından dilediğine bol verir, dilediğine de kısar.
Şüphesiz Allah her şeyi hakkıyla bilendir. Ankebut-62)
Çünkü onlar asla hayal kırıklığına uğramazlar.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.

Artık konuşma yeteneğim kalmadı; konu beni ilgilendirse bile susuyorum.
Bu zayıflık ve kibir değil ama sıkıldım kendimden.
Çok yorgun olan herkes huzur ve sessizlik arar.
Sessizlik en iyi dostunuzdur, yanınıza oturur ve sizi rahatsız etmez.
Bilmem ki şems vakti derdimi döküp o yare nasıl varılır?..
Teheccüt vakti yürüdükçe sürme çektim gözüme, bulutun göğe çektiği gibi.
Bir zamanlar binlerce arzum vardı.
Ama seni şems vakti savrulan bir yaprakta tanıma arzum içinde geri kalan her şey eriyip gitti.
Ey Aşkın sahibi, ben seninim, kendimi bana geri verme, teheccüt vakti merhem elinde fakat bizi yaralı bırakıyorsun.
(Y.ed - Güzide Mektuplar Albümü)