Bu Dostluk Sana Şiiri - Aşknüma Atakan

Bu kez üfür duygularımı canımın çıkacağı yerden,
Nefesine muhtacım.
Çiğdemin ruzgarı ol,
Yıllara aşkımın nüması aşılansın.
Dokun sevda dostlarımın saçlarına,
Onlar düştüğüm zaman tutunduğum sarmaşıklarım benim.
Tutunduğum ve yepyeni dünyalara doğduğum.
Hadi, yok mu dostluğun?
Işığının yansıdığı bir evin penceresi ol bana gece karanlığımda.
Yağmurdan sırılsıklam olmuş ayaklarımın gidecek kapısı ol.
Güneşin geceye verdiği hediyedir kıvılcımların.
Kıvılcımlarını sun yüreğime...
Tenhada beni bekleyen gölgesi ol sevginin.
Bir martının kara gözlerine bak,
Sana dolan göz misali.
Mavimin süzülen onurudur geceme yansıyan kirpiklerin.
Bir damla aksın martı gözlerimden yanaklarına.
Buluşsun gözyaşlarım gözyaşlarınla…

İmtihandır dostluklar.
Sevgileri ve sadakatleri büyüdükçe,
Büyür imtihanlar.
Sevgiye tahammül edemeyen bir varlık,
Sevilmeden yaşadığı için sevenleri kıskanır.
Hadi der dostların yüreklerine.
Şimdi de sevsenize...

Eğer o dostlar Allah için sevdilerse,
Hiçbir güç o sevgiyi dostlar mezarlığına gömemez.
Onlar kuşlar gibi kanat çırparak birlikte süzülürler sonsuzluğun semalarında.
Buluşan gözyaşlarıyla evreni ıslatarak.
Aşknüma bir sevdanın ölümsüzlüğünü,
Arşa dostluklarıyla yazarak.