Fırtına vadisinde melen ruhla, ökse vurulmuş akıl yollara vurmuş kendini; kör kurşunun açtığı onmaz yaralarla.
_ öylesine umarsız
öylece aymaz
korkusuz ruh hallerinde
Yollarına pusu kuranların gölgesine dayamışlar ardını, aybastı takıntılar aysar hallerinde. Avuçlarında sıkıp yüreklerini öylesine bakıyorlar insana, heybetle; öylece heykel edasıyla donmuş bakıyorum.
Yürüyorlar imgelem dünyasında uzanımı bir nokta, bir anda parlayan ışık kadar kısa ömürde; kör kuyulara dökmüşler de içlerini dünyayı bürümek hayaliyle. Olmuyormuş bu işler kendini feda ile.
_ anda atsız
dost nazım
can gibi
Yürekte firkat yürüyoruz biz de bugün bir bilinmeze.
_ dost kim
kim albız belirsiz bir dönemde
buluşuruz belki biz de vuslat gününde
Ya şaşalı bir zafer takının altında ya da bir darağacının güneşte uzamış gölgesinde.
Kayıt Tarihi : 7.7.2017 17:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!