..bu Dönek Yalnızlığım Şiiri - Orhan Dem ...

o gün,
........sana ''ellerimi bırakma'' dediğim gün, o gün,
hala iki dünyanın yüzüne çarpıp duruyordu
......elmacık kemiklerinden ve yanağının kenarından
.....................................................arta kalan tebessüm

ve içimde, yedi milyar insan soyuna bedel
............................bildiğim ve sevdiğim hayalin vardı

beni benden alıp gittiğin gün,
..................................... işte o gün
her kesten ve dahi kan damlayan kirpiklerim-den geriye
....................................................koskoca bir hiçlik kaldı

şimdi yüreğim gecenin bir vakti gibi zifiri

gönül içre alabildiğine tuzsuz, alabildiğine yavanı-m...
..........................biraz duayı-m, birazda isyanım...

ve ne yazık ki sonumuza ayanı-m
sırtım gibi, omuzlarım gibi, göz kapaklarım gibi
....baş ucumda dönüp duran yokluğun gibi ayanı-m

daha dün sana öldüğüm gibi
...............geçen hafta sana öldüğüm gibi ayanı-m

yok artık dönüşün biliyorum,
..................... aaah acılıdır, sancılıdır her yanım

ağzı açık bir yaranın en ağrılı halidir şimdi
..............................................canımı sığdırdığım

her şeye ama her şeye rağmen,
sana rağmen, ezberime rağmen
..eksikliğine rağmen, bu kahrolası uzaklığına rağmen
............................bir kenara atıp gittiğin cana rağmen

kahretsin,
.......hiç ummadığın kadar acıma-sancıma rağmen

sana olan pişmanlığın arkasından koşar durur
..................bu dönek yalnızlığım

Orhan DEMİRTAŞ