Bu Diyar Benim Şiiri - Ömer Gülmez

Çevresine gubarmış kanatları,
Ve,
gölgesinden fışkırıyor siyahın tonları,
Alnına al sürmüş,
Gözünü dikmiş çarmıha,
Yanına sinmiş bin bir yüreksiz,
Seyredenler gülüyor uzaktan,
Alkış tutuyor üç beş çelimsiz.
Belli ki hepsinin sonu belirsiz,

Bir ses,
Ak zirveden aşağı,
Doldur denizleri damla damla,
Kurtar senden sonraki kuşağı,
diyor.

Bilmiyor ki kuşağım zirvede tünemiş,
Bulutları dost, yıldızları yol bilmiş.
Gel pençelerini benim kayalarımda cilala,
Kanatlarını yağmurlarımda yıka,
Ve git,
Sana dokunmam.
Eğer yuvamsa hedefin,
Her kayayı ok yapar
Başına bağlarım,
Eğer palazlanırsa kanadın,
Yürekleri ateş yapar,
Yeri göğü yakarım,

Hendeklerinde gizli aşklarım,
Çiğdem yapraklarında falım,
Tepelerinde gömülü çocukluğum,
Anılarım yazılı zirvelerinde,
Terk etmem bu diyar benim,
Söyle, bu hutbede neyin var senin.