Bu Devran Şiiri - Serkan Gebel

Bu devran kendince işleyen çark sahibi,
Dişlerinin arasına çeker her fırsatta bu garibi,
Ezercesine hoyrat sıkıntılarla, imtihan eder gibi,
Direndikçe daha ağır musibetlerle temizlenir kalbi.

Tövbe hırkasıyla büründüm, kapalı her yanım,
Bir elim sema da, diğeri yer de döndürülmekteyim,
Edilecek ne kadar ahınız varsa taşırız demekteyim,
Yürüdükçe içimden, rahmete gark olan cezbelerdeyim.

Sevgili, en sevgilim dokununca yüreğime,
Hangi taş değebilir huşuyu tatmış sineme,
Ödemekteyim her katledilişimde bedeli nefsime,
Büründükçe daha derine gidiyorum, saadetle Rabbime.

İşte sırtım soydum hırkamı bir müddetliğine,
Varsa hakkı olan gelip alsın neyim varsa üzerine,
Mizan kurulacak elbet, fazla güvenme feda ettiklerine,
Hak emrine riayetteyim, adil değilsen bakılmaz kelimelerine.