Bu devran Şiiri - Hakverdi Erşan

Alın götürün
Anılarım hatıralarım
Uçurun beni düşünçelerimde
İç geçirtmeyin
Sineme derin derin
Yaşlanan gençliğimi
Kabul etmeyen gönlümü
Kime şikayet edeyim

Ben var olduğum gibi ben benim
Acıları küllendirdim
Ahraz olmuş gönül dilini
Dillendirdim
Çocuklar gibi
Kendimi sevindirdim

Eller bolluk içinde yaşarken
Azla yetinip yaşamayı beceren
Kaderine şansına küsmeyen
Neşesini kaybetmeyen
Dört bir yanına
Sevgi merhamet örneği veren
Ağlayan bebeleri
Susturmasını bilen
Arzularına yetişemeyen
Yoksulluk ayıp değil diyen
Bu hale getirenler utansın
Diyenleri gördüm
Düşündüm koca ülkede
Neler neleri var
Kıt kanaat geçinen
Sefilleşen bir lokmaya muhtaç
Derdini içine akıtıp ar eden
Ac kalıpta tenhalarda
Ağlayan göz yaşı döken
Analar yavrular nereye kadar ağlar
Tencere kapak misali
İşte böyle bu devran