Bu dem doldu ızdırap, doldu çile
Bu dem, buldu dostu, hep acı ile
Bu dem, soldu gül, hem de bile bile
O’na varmak için öldü “ben” bu dem
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Ene ölmeden ulaşmak mümkün değil,
Ben ben dersen bu sana yakışır değil.
Demleri sundum gül zarda Canana
Artık bende ben kalmadı ben ben değil.
Kıymetli kardeşim,
Çok beğendiğim şiirinize tam puan verdim.
Dualarla.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta