Işığa dönen pervane misali, özüne dönen Mevlana!
Varlıkların var edicisi, senin özün de Allah değil mi?
“Kim olursan ol, ne olursan ol, yine gel! ” diyen Mevlana!
Bütün kâinatı kuşatan, sevgi, hoşgörü bu değil mi?
Her varlığı, Hakk’ın Arş’tan Arz’a tecellisi bildin.
Her yerde, her şeyde Hakk’ı görüp, Hakk diye sevdin.
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta