Bu Değil Evlat Şiiri - İsmail Tekin 2

Bu değil evlat,
Yapılması gereken bu değil.
Bu, sana hiç yakışmıyor.
Tuzu kuru bebeler gibi,
Hafife almak hayatı,
Sana da, senin doğana da
Hiç uymuyor...

Oysa sen evlat,
Sarılmalısın dört elle hayata.
Bilgiye, doğruya, umuda,
Sevgiye, hakka, hukuka.
Bütün olumsuzluklarına inat,
Seni yoksul bırakanlara inat,
Ulaşmalısın doğrularına...

Çalışmalısın evlat,
Hem de çok çalışmalısın.
Karıncalar gibi sabırlı,
Arılar gibi çalışkan olmalısın.
Senin gibileri de yanına alarak;
Doğrudan yana, güzelden yana ama,
Gücüne güç katmalısın...

Senin ellerinde,
Senin emeğinde,
Senin beyninde her güç.
Kafanı çalıştırmalısın.
Birleşerek hemdertlerinle,
Çağlayanlar gibi gürül gürül ama,
Akarak şahlanmalısın...

Çalışma ile,
Dayanışma ile,
Sana layık olan hayatı,
Kendi ellerinle,
Kendi emeğinle,
Kendi gücünle
Kendin kuracaksın...

Ya da,
Ya da böyle devam edip,
Yolun ortasına atılmış,
Boş bir atık gibi,
Ezile ezile, eriye eriye
Yok olacaksın evlat,
Kaybolacaksın...

O an bir ara, aklına gelir de
Beni anarsan evlat,
İhtimal bu beden olmayacak.
Ama dimdik ayakta ruhum,
Sana bakıp bakıp,
Ağlayacak evlat,
Ağlayacak...