Bu Defa Yaşamak İçin

Bu defa yaşamaya açtım gözlerimi,
Bu sabah yaşamak için uyandım.
Artık varlığı dahi belli olmayan o gözler
Bu kez acıya meydan okudu.
Ve hayatın avuçlarına sebepsiz yere sığındım ilk kez.
Kaybetmeyi yeğledim her ihtimalde, her düşüncede, her zihniyette
Bu kadar sağlam bastım betona, o uyuşmuş ayaklarımla...
Kapıya nasıl yöneleceğim? düşüncesinin insafsızlığında boğulurken,
Geri geri gidiyor adımlarım, yoksulluğa...
Ve yine acıyı buluyorum ister istemez.
Ne kadar koşsa da düşüncelerim
Hapsoluyorum o karanlık odada.
Yitirip gidecekken tüm nedenleri
İşte hayatın tek sebebi,tek gerçeği
Aydınlık bir kuş gibi çırpınarak geliyor yanı başıma.
Gönlümün huzuruna kıvrılıveriyor,
Uyuyakalıyor bağrımda.
Bir inanç çöküyor şakaklarıma
Oda ışığa bürünüyor hürriyetim gibi...
Parmaklarım kapı koluna yapışmış kararsız, aynı zamanda da inatçı.
Ve atıyorum kendimi maviliklere
Coşuyorsa yüreğim özgürce,
Artık hürüm, çünkü güçlüyüm.
Bu son acımdı...
Geriye kalan son acı...
Bilmem geride kaç acı kaldı...