Kalem taşıyor ellerim
İçimde sahipsiz savaşlara mekan bıraktım
Zor, bağını çözmek hayatın
Annemin saçlarına düşerken yüreğim
Kan ve mavi
Doruklara varıyor canım türkülerim.
Evvelin sırtında bıçak dolaştı
Yandı dudaklarında memleketin, kardeşlik
Suya dolandı çirkin yüzler
Yansıması
Çocukların kaldı.
Zamanı taşlıyor elleri tanrının
Biraz nasihat biraz musibet
Durgun suda solucan timsah oldu
Durgun suda toprak, balçık
Şimdi yeryüzünün unutulmuş çocuklarıyız
Dişliyor gövdemizi namussuzlar
Eyvah! Yangıları sular kaptı
Sular da yanar
Çokça kanamış sınır dilinde.
Kalem taşıyor ellerim
Şiire yaslanmış yaralarım sarılı bu defa
Bu defa incinmeyecek düşlerim
Türkülerim renk tanımayacak ön safhada
Kalem taşıyor ellerim
Tüm kelimelerde gülümseyen gözlerim
Bu defa sonsuzca
Bu defa tanrının dilinde…
Kayıt Tarihi : 4.5.2009 22:06:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!