Bu Dava Şiiri - Ömer Çavuşoğlu 2

Necid çöllerinden o hakikate;
Bir gün ulaşmanın yazgısıdır bu.
Nefsi iradeden nur-u hilkate;
Varıp yok olmanın yargısıdır bu.

Derdi O’ndan bilip razı oluşun;
Fail kimliğine saygısıdır bu.
Hakkın gerçeğiyle gönle doluşun;
Tarifi en derin duygusudur bu.

Hamd edip Allah’a yakarıştaki;
O saf temizliğin ezgisidir bu.
Benlikten ruhuna o bakıştaki;
Ariflik hissinin sezgisidir bu.

Attığım her adım, her yol alışta;
Doğruya varmanın çizgisidir bu.
Nedamet hissiyle her kınayışta;
Levm olan bir nefsin bezgisidir bu.

Bir ihvan ehlinin olmaz keşkesi!
Dünyalık bir halin kaygısıdır bu.
Kurtaramaz seni senden başkası.
İçindeki özün kurgusudur bu.

Gayen dünya ise bak rahatına.
Kovulmuş kimliğin salgısıdır bu.
Kalbinden boşalan cerahatına;
Tepkisiz kalmanın algısıdır bu.

Yeminler etmişti hani ruhumuz.
O eşsiz Furkan’ın bilgisidir bu.
Hiçliği anlatır bütün konumuz.
Bu dersin en hassas olgusudur bu.

Zatına varmayı hedef bilenin;
Bir ömre mal olan vergisidir bu.
Kulluk yarışında önde gelenin;
Bitmek tükenmeyen sevgisidir bu.

Sen ki bu davanın hizmetkarısın!
Rabbin’in bir lütfu, övgüsüdür bu.
Hilafet harbinin sancaktarısın!
Var olma sırrının ilgisidir bu…