Bu Dağların Derdi Var 2 Şiiri - İsmail U ...

Kağıt kalem verdi bu dağlar bana
Yoksul düşlerime ilham oldular
Kah yaren oldular kahi yar bana
Çırçıplak dünyama ihram oldular

Çocuktum, yalnızdım, bu dağlar vardı
Bu dağlar, anaydı, babaydı, yardı...

Dağlar duruşuyla bilgeliktiler
Şiire ruh katan inceliktiler
Bazen bir efsuni güzelliktiler
Bazen ruhani bir kelam oldular

Efkar suya damlar, bulut ağlardı
Hüzün, bir çileydi dağları sardı

Bu dağlar, zamanın eşkıya yurdu
Her tepesinde bir aslan uyurdu
Dağların firari çakalı, kurdu
Ne oldu da arz-ı endam oldular

Kahpece bir pusu dağların ardı
Derman da dağlarda dert de dağlardı

Bize ne olduysa hep azar azar
Toprakta ölü yok kalplerde mezar
Ölüden geçilmez çarşı ve pazar
Ölüler nasıl da kıyam oldular

Bu nasıl zamansız bir intihardı
Hani zemherinin sonu bahardı

Dağlar, öz yurdunda vurdu kuşları
Kuşların huşuyla düştü başları
Gelinlik kızların mezar taşları
On altılık gence idam oldular

İçinde volkanlar üstleri kardı
Dağların onulmaz dertleri vardı