Akla zarar bir devirde var olmanın kitabını yazarken yeniden,
Kimsesiz çoğulluklarda okunur künyemiz.
O künyeki maviliğin ortasında öksüz duygularla,
Yüzyıllık yalnızlıklarda insan bedenlerinden gülümser hâlâ.
Bir anıt gibi dimdik zamana direnip,
Her vakit önünden geçip giden tükenmez seferlere sessizce el sallayarak,
İçinde çağlayan dalgaları bir masalsı düşe bırakır sabırla.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta