Bu da BİR ANA Bölüm üç

Meyhaneden,sabah vakti,gelip te zıbardığında,
Ayyaş herif,ertesi gün ayılıp-uyandığında,
Yüzüne bile vurmamış,tek kelıme söylemeyip;
Tiril-tiril titremiş de,bağırıp-çağırdığında…

Aile,sahip çıkmamış,olanı anlattığında..
Babası,kolundan tutup,GİT! . deyip te,attığında…
Kaçıp-kurtulmak istemiş,nereye giderim? ! deyip;
Çaresiz,Ayyaş’la kalmış,herif sızıp-yattığında…

Yumruklayıp,dudağını patlatıp-kanattığında! .
Suçum ne? diye sormamış..Ağzını oynattığında,
Acımasızca hep dövmüş! .ALLAH yarattı demeyip;
Gene de çok üzülmüşmüş…Hapislerde yattığında…

Ayyaş,ölümünden önce,aklını oynattığında,
Her hafta ziyaret etmiş,hastanede yattığında..
Çektiklerini unutup,geber İnşallah! . demeyip;
Üç ay önce geberip te karayere yattığında..

Çocuklar? ..Diyecek oldum..Kahretti,anlattığında…
Herbiri bir yere kaçmış..Ayyaş dayak attığında! .
Artık, takati kalmamış,ALLAH’a emanet,deyip,
Acısı son bulacakmış (!) Toprağa uzandığında…

Bîçare,çilekeş ANA! ..Ahiretin kutlu olsun…
Evlâdının herbirisi çevreyi yanında olsun…
Dünyada çok çektim ammaaa..Bak şimdi mutluyum..Deyip;
Ayyaş’ı ALLAH’a bırak…Mekânın CENNETLER OLSUN! …
——– -ERDEK-2004
NOT:Eski bir olayın,iki,üç yıl içinde şiirleştirilen
bir GERÇEK HİKÂYESİDİR.