Bu Cumartesi Geleceksin.

biriktirmiştim kelimeleri
telefonda çoğunu söyleyemedim
siliniyordu sesine değince sesim
oysa neler söylecektim sana...
bu cumartesi geleceksin
hayatımda ilk kez boya yaptım
salonu ve küçük odamızı boyadım
acemi işi gibi dursa da güzel oldu
geçmiyorken günler biraz oyalandım
hani seni çıldırtan musluk vardı ya
merak etme canım onuda onardım

ne kadar çok sana karışmışım
nasıl alışmışım sana böyle
gittiğin gün kuru ayaz vardı
sıcak bir hüzün vardı yüzünde
buğulu ve titrek sesinle
çabuk geçer aylar demiştin
üzülme
aylar geçti ve uykusuz geceler
alışmak mümkün değil yokluğuna
çoğu zaman geç geliyorum eve
kaldırımlar da daha yavaş adımlarım
bilirsin karanlıktan korkarım
sabaha kadar yanıyor ışıklarım
birde kendi kendime anlamsız konuşmalarım
yalnızlıktan bunaldım...

bu cumartesi geleceksin
kokun değecek ilk önce
seninle uyanırken sabahıma
henüz düşmüşken sen yollara

girerken şehre kapa gözlerini ki
kanıp gözlerinin rengine
bademler çiçek açmasın
ela gözlüm bitmedi henüz kış
sana pervane olup Ankara yanmasın
mevsimlik bir heves değilsin içimde
içimde sonu olmayan bir baharsın

15 Şubat 2003 Ankara...