Bu çocuk... Şiiri - Poyraz Karadeniz

Yine sensiz bir gece..
Yine sensiz bir ben...
Böyle başlamalı mısralar...
Son sözcüklerin..
Son cümlelerin..
Son bulduğu bir ben...

Seviyorum seni desem..
Dinlemez vurursun kapıları ardı ardına..
Çeker gidersin..
Sensiz olmuyor desem..
Belki geri gelirsin..
Ama o zaman seni ben istemem..

Neden istemem biliyor musun?
Hiç sordun mu kendine..
Bu çocuk neden istemedi beni diye..
Cevabı çok basit..
Benim olduğum yaşama..
Benim yaşadığım hayata..
Sadece bir kez girilir..
Ve sadece bir kez çekip gidilir..!

Çekip gittiğin an..
Bahse girmene değecek andır..
Belki gelirim diye beklettiğin bu çocuk..
Şimdi başkasının omuzlarında,
Artık başkasının kollarında hasret gideriyordur..
Senin anlayacağın..
Bu çocuk başkasının hayatındadır..
Artık çok geç gitmiş dediğin anda..
Belki bu çocuk yanındadır..
Ama sakın unutma..
Bu çocuk çekip gitmeye karar verirse..
Gideceği tek yer ufuktadır!