Bu Cezayı Haketmemiştim

Her gece düşlerimde
Sarılır, öperim seni,
Başımı omuzuna koyarım
Mutlu uykuya dalarım
Dudaklarını hissederim tenimde
Ellerinin sıcaklığınında titrerim
Uyandırdığın için çekinirsin önce
Uyusamda farketmez derim
Ten kokularımız karışır birbirine
Seninle bir bütün oluruz
Sarılır, kenetleniriz
İçimizde volkanlar patlar
Depremlerin en şiddetlisi yaşanır
Ard arda gelir artçı şoklar
Yorgun, bitkin, mutlu, huzurlu
Tebessümlerle dolu
Yeniden dalarız uykuya
Uyanırım sessizce
Yaşadıklarımın düş oluğunu anlayınca
Gün ışığı bir tokat gibi gelir yüzüme
Sabah olmasının anlamı yok artık
Seni buralardan izlememi bile
Yasakladığını anımsarım
Bir oda, bir salon minicik evimde
Ağlarım sensizliğime,
Köpeğim gelir yanıma
Yalar gözyaşlarımı, teselli eder kendince
Günler geçip gidiyor
Neden yasakladın beni kendine
İstesemde soramam sana
Bu öyle bir yasak ki
Delemem kendimce
Paylaşımlarını izleyebilmek bile güzelmiş
Çok gördün bunu bile
Yüreğim ağlıyor, İstanbul ağlıyor sensizliğe
Bu cefa revamı bana
Beni arama deseydin, aramazdım seni
Bu yasağı haketmedim
Bu cezayı haketmedim
Papatyanın bir yaprağı daha olsaydı
Sevecekti derdim
Seni yinede üzmek istemezdim
Beni hiç anlayamadın
Sevmesende olurdu
Arkadaşım olsan da yeterdi
Ben hayallerimde seni, senle yaşarken
Duygularımı yüreğime hapsederdim
Seni yıpratmak istemezdim
İstanbul'dan izlerdim gülümsemelerini
Yüreğimle, gözyaşlarım dinerdi
Sevgi içten gelir,
Zorlamayla sevgi olmaz
Sevmiyorum demen yeterdi
İstanbul'dan izlerdim sessizce seni