Bu Canlar Şiiri - Abbas Paksoy

Bu Canlar
Ağlayarak gelmiştik, biz buraya.
Kimse razı olmuyordu, kuraya.
İnleyerek gidiyoruz, oraya.
Ecel şerbeti içiyor, bu canlar.

Bir canı daha aldı, cananımız.
Hep gidecek, bedende ki canımız.
Toprağa girecek, akan kanımız.
Tek tek uçuyor, bizde ki bu canlar.
İnsanlar görür, bütün olanları.
Çok üzüntü çekiyor, kalanları.
Hiç birinin de, tutmaz planları.
Kendi tuzağına düşer, bu canlar.

Gelen insanlar, bu dünyayı kürür.
Karın doyurmak için, ekip sürür.
Gene de, sonunda toprağa yürür.
Hak’kın huzuruna varır, bu canlar.

Ne öğüt dinlerler, ne de nasihat.
Ölürken, bize ederler vasiyet.
Dünyanın malı, kirli bir hafriyat,
Temiz gelip, kirli gider, bu canlar.

Dünyayı aslanda, mezara girmez.
Kimse, menfaatsiz bir sofra sermez.
Paksoy’umun sözü, bir fayda vermez.
Yinede, şeytana uyar, bu canlar.