Bu Çağın Aksine Şiiri - Kübra Kurtul

Ben, bu çağın aksine görmekteyim:
Güneşin doğuşunu ve batışını, pare pare akışını,
hem gözlerimden hem sözlerinden bedelli atışını.
Her iki saat diliminde de yaşamaktayım.
Dualarda uyanık, gözlerde yatıştayım.
Kirpik kirpik uzanmaktayım.
Tütün dumanından bozma göğe sarkmaktayım.
Belki bir kaç hafta dayanmalıyım?
Belki yıllarca dardayım?
Kulluğun özü, sabırdayım.
Ben, bu çağın aksine mevlalardayım.
Her gece her gece aynı köşeli banktayım
ve tana doğru ısrarlardayım.
Geçen zamana bitik, sana tümden yenik,
umutlu vazgeçişlerde esirik, yaşamaktayım.
Dillerde, sükutum; gözlerde, bir tebessüm.
Duyduğum türkülerin ezgisinde, hüzünüm
ve façalı şiirlerin kesiklerinden ımıl ımıl sızan güllü akışım...
Ben, dizlerinden dermanı damgalamış bir ihtiyar;
deli boran bir davayım...
Mecnun'un inimli kalp ağrısında,
Yusuf'un dualı kuyusunda,
Züleyha'nın kuytu bakışındayım.
Sensiz ben, bu cihanda yok oluşlardayım
ve bu çağ gibi mahvoluşlardayım...