Avucum kanadı, dizimi ovdum,
Bedenim, ruhumla vurgunum anne.
Anka kuşu gibi, külümden doğdum,
Düşersem ölürüm yorgunum anne.
Bu ömür kaç nefes, dünya kaç durak,
Yaşam -ölüm neden böyle çok ırak,
Huzur bulamadım, her şeyi bırak,
Figansız geçmedi bir günüm anne.
Kavak yeli eser sanma başımda,
Hâlâ görüyorum sık sık düşümde,
Seni benden almış küçük yaşımda,
Yazgımla doğuştan dargınım anne.
Bela; her nerdeysem, arayıp buldu,
Gönlümde çiçekler baharda soldu,
Ömür sayfam bir bir hezimet doldu,
Estim-yağdım şimdi durgunum anne.
Hep güçlü sözüne, adalet denmiş,
Şeref sahipleri zulüm edenmiş,
Yaşanacak demler, çok öncedenmiş
Ben ÇAĞDA zoraki sürgünüm anne...
Kayıt Tarihi : 6.12.2020 19:49:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şeref sahipleri zulüm edenmiş,
Yaşanacak demler, çok öncedenmiş
Bu ÇAĞDA zoraki sürgünüm anne...
Adalet adamına göre dünyada gerçekten bir adalet olacağını sanmıyorum
Güçlü kimse adalet ondan yana dünya insanlarının adaleti ancak bu kadar
Olur adaletli olmak için önce bir insan gerçekten inanmış olacak gerçek
İnanmayanlardan ALLAH dan korkmayanlardan adalet beklenemez
Çok derinden ve gönülden yazılmış çok değerli bir şiirdi tebrik ederim saygılar
Şiirime zaman ayırdığınız için teşekkür ederim.
Sağlıcakla kal
Hoşça kal
Şiirle kal.
TÜM YORUMLAR (1)