Bu Çağ Şiiri - Yılmaz Aybar

Dünyamız vaktiyle temizdi hoştu
Atatürk’ü övmek yaygın bir işti
Sonra sosyal ve de doğal kirlenme
Aynı zaman diliminde buluştu

Haklar özgürlükler adı altında
Başıbozukluğa rağbet arttıkça
Atatürk’e yan çizenler de arttı
Başladı ortalık kötü kokmaya

Sınırlarını aşanlar bu çağda
Asker ile uğraşanlar bu çağda
Büyümek bilmeyen çocuklar gibi
Şımardıkça şımaranlar bu çağda

Birlik beraberlik vakitsiz soldu
İyimser hayâller bir bir kayboldu
Güzel günlerimiz kaldı uzakta
İçimiz dışımız bölücü doldu

Doruklardan kopup düşüştür bu çağ
Hep aşağılara iniştir bu çağ
Kim ne derse desin bir son perdedir
Bitip tükünmeye gidiştir bu çağ