Bu Çağ Şiiri - Emrah Topal

Bu çağ: Etten ve kemikten
Karanlığın kuşattığı bir kimlikten

Bu çağ: Kayıp bir yankı, soğuk bir duvar
Sessizliğe gömülen diri sesler var

Bu çağ: Kırık bir sandal, hırçın bir deniz
Ölüme kulaç atıyoruz hepimiz

Bu çağ: Bilenmiş bir kılıç, keskin bir süngü
Boğuyor hislerimi bu sessiz döngü

Bu çağ: Ziyan gönüllerden
Acılar resmedilir, yıkılmış suretlerden

Bu çağ: bir sonbahar rüzgarı
Hüznüyle besliyor beklenen baharları

Bu çağ: Maviden uzak
Bir Sibirya çölü; soğuk ve kurak

Bu çağ: Yağmura hasret
Kinlenen gönüllere bulaşıyor kasvet

Bu çağ: Çıkmaz sokak, tozlu kaldırım
Korkutuyor çocukları, bu kirli zulüm

Bu çağ: Nefret ve kinden
Gözyaşı, biçilmeye hazır ekinden

Bu çağ: Gürültülü bir savaş
Ve insanlık ölüyor yavaş yavaş