Bu Bizdeki Sönmeden Yanan Sevda Ateşi Be ...

Ey sensiz geçen Gecelerde yalnızlığınla parsellediğim sevgilim...
Söylediğin tek cümlende canım söner tenim yanar cehennem misali
Seni şiir tadında seni bitmek bilmeyen roman Tatın da özledim çok özledim
Seni özlerken gözyaşlarımı biriktirdim
Seni beklerken o çok sevdiğin ELA GÖZLERİMİ geleceğin yollara diktim

Gecenin koyu karanlığında kim bilir seni kaç kere nefesimle içime çektim... Yokluğunu yok ettim kokunu içime çektim
Ciğerimi yaktıda hasretin seni içime çekmekten vazgeçmedim
Seni sevmekten vazgeçmediğim gibi SEVDİĞİM..

Ben sensiz yok olurum biterim derdin bittin demi gelmedin
Söylesene be sevdasını nefesim bildiğim söylesene nerde sin
Söylesene be sevdiğim şimdi hangi alemdesin
Benden uzakta biçare beklemekte misin yoksa ELA GÖZLÜNÜ unuttun
Bensiz mutlu mesut hayatına devam mı etmektesin
Söylesene bir tanem nerde sin kimlesin

Nerde sin kimlesin bilmiyorum belki ama benden uzakta mutluysan umutluysan
Benden ayrı olabiliyorsan bensizde mutlu olabiliyorsan
Ben seni sensizde yaşarım yar sevgini bir ömür yüreğimde taşırım yar
Mutlu olda var benden binlerce kilometre uzakta ol
Ben seni uzaklarda olduğunda da içimde bulurum
Rüzgarın yetirdiği kokunla bile sarhoş olur divane olur mutlu olurum yar

Bakışın gönlüme işledi
Bir gülüşün beni mest etti divane eyledi
Sen beni böyle delice böyle asilce sevdin ya sevgili
Biz ayrılsakta bir ömür sönmeden ilk gün ki gibi yanacak içimizde ki BU SEVDA ATEŞİ.....