Yazmadan edemedim/
herşeyi anlattım sana/
okursun/
düsundugumde seni/
urperiyorum hala/
şüphesiz ki bu sana olan/
tutkumun işareti/
Ben İsmet Özel, şair, kırk yaşında.
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi
Devamını Oku
Her şey ben yaşarken oldu, bunu bilsin insanlar
ben yaşarken koptu tufan
ben yaşarken yeni baştan yaratıldı kainat
her şeyi gördüm içim rahat
gök yarıldı, çamura can verildi




"biliyorum beni sevmiyorsun/
biliyorum ne yapsam yoksun/
bu bir veda, elveda..."
Bir şiirde veda teması varsa her zaman dikkatimi çeker. Çaresizliğin kısırdöngü içerisinde devr-i daim yaptığı girdap yolculuğudur bu. Bu dramın en komedik tarafı ne biliyor musun? onca çaresizliğin içinde bile bile dönmeyeceğini bir umut yine beklersin. Defalarca lanet ederken bile hasretin pembesine olan özlemine yine de onu deliler gibi istersin. Zira zamanında terkedilip bırakılanlar veda etme fırsatı bulamıyorlar. Çok can yakıcı. Yaşayan çok iyi biliyor.
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta