Bu Bir Ödül Şiiri - Sevcan Koyuncu

Bir umuttun önceleri
Ufacık
Eski zamanlardan süregelmiş.

Hiç tanınmamış
Hiç tadılmamış bir sevince
Düşlerimde kurduğum o tarifsiz mutluluğa
Duyulan bir özlemdin.

Kapkaranlık bir gecede
Yıldızlardan beklediğim bir aydınlık
Ufacık bir ışıktın.

Umutlar içinde umutsuzluğa düştüğüm
Bir soyutluktun
Yalnızca yüreğimde hissedebildiğim
Gözlerimi güldürmeye yetmeyen
İçimi acıtmaktan yorulmayan
Sıkılmayan bir soyutluk.

Öyle ki
Adım Sevcan dediğim gibi
Doğruluğundan emin olduğum
Bir gün gözle görüleceğine inandığım
Olur mu, olmaz mı diye değil
Olacağını sabırla beklediğim bir umut.

Yanılmadım
Belki de ilk kez
Kim bilir belki de ilk kez bu kadar inandım.

Eskiden de söylerdim hep
Güneş her gün yeniden doğar.
Ve ben her sabah uyandığımda
Güneşin çoktan doğmuş olduğunu görürdüm.
Bu kez bekledim
Bu kez kapanmadı gözlerim
Ve gördüm
Geceyle günün nasıl birleştiğini
Güneşin nasıl sabırla doğduğunu
Gözlerimin nasıl parladığını
Bu kez gördüm.

Bir umuttun dedim ya
Bin umut oldun.

Kimi zaman acıttılar yüreğimizi
Kimi zaman acıdı yüreğin
Kimi zaman acıttın yüreğimi.
Acıyla çoğalan tek güzel şey bu olsa gerek
O hiçbir zaman anlatamadığım
Ve anlatamayacağım duygu.

Bu tıpkı
O bir zamanlar çok özlediğim
Ama o bunu bildiği halde
Eve ayda yılda bir uğrayan
Babamı karşıladığım zamanlarda hissettiğim
O tarifsiz sevinç ve heyecan gibi.

Öyle bir şey ki
Derinliklerimizde sakladığımız acıların
Sevgiyle birleşip
Çocuksu bir sevinçle
Ortaya çıkması gibi.

Bu bir ödül bize.

Öylesine beklemişiz ki
Öyesine döküntü
Öylesine anlamsız
Hak edilmeyen
Boş, zavallı günler yaşamışız ki
O yalnızlıklara
O kalabalıklar içindeki kahrolası yalnızlıklara
Öylesine zorluklarla katlanmışız ki
Sanki bütün bunların karşısında
Sevmek, sevebilmek
Sevilmek ödülü verilmiş gibi şimdi bize.

İnanıyorum ki
Tanrı bu yaşadıklarımızı, yaşatılanları
Seyirci kaldığımız bu savaşı görmüş
Hiç unutmadan aklının bir yerine yazmış
Sonunda sıramız gelmiş gibi.

Hiçbir zaman unutma
Bu bir ödül bize.