İstanbul, öyle yalnız bir ceylansın ki, tuzağa düşürülmüş,
gözlerime gerilirken martılarının çığlıkları
akşamlarının fırtınasını kopartıyor gövdem,
unutulmuş bir mektup oluyorsun soyunduğunda geceyarısını
inerken yorgun düştüğüm bir merdiven oluyor sana duyduğum aşk!
Bahçelerin ormandan kopartıldı çoktan
Yoklama defterinden tanımadım sizi,
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
Devamını Oku
Benim haylaz çocuklarım
Sınıfın en devamsızını
Bir sinema dönüşü tanıdım
Koltuğunda satılmamış gazeteler
Dumanlı bir salonda
