Bu Bir Hayat Hikayesi Şiiri - Ersin Çakmak

bu bir hayat hikayesi,
yeni doğan bir güneşten,dolunaya kadar,
kaldırımların dostluğu bu, köşe başlarının sırdaşlığı,
sigaranın,içkinin arkadaşlığı,
bir hayat hikayesi bu,
taze bir bahar sabahı,
daha kokularını bile salmadan rüzgara güller,
aynı merhabayla açtım penceremi güneşe doğru.
ve aynı içtenlikle çektim içime nefesimi.
bir aşk tattım o an, farklı bir tat vardı rüzgarda,
hayırdır dedim,hayra yordum,ama hiçte hayır omadı.

bu bir hayat hikayesi,
kuru bir tarlanın yağmur sesi,
kimsesiz bir çocuğun ağlayan annesi,
bu bir hayat hikayesi...

canım sıkıldı,içermde tarifsiz acılar,
dokunan yok keşke olsa,hemen ağlayacağım,
işte böyle anlaarımda tanıyamadan kendimi bile,
bir kadın tanıdım...
saçları kömür, gözleri toprak, dudakları ateş,
adı da şey şeydi işte, boşver her neyse..
bir bahar yağmuruydu alıp bizi koyan yan yana,
toprağın o mükemmel kokusuydu bizi birbirimize aşık eden.
ayaklarımda aklım gibi havalanmıştı yerden,
yüreğimde hiç görmediğim çocuksu mutluluklar,
anlamadım hiç,anlayamadım...
hayata dair ne varsa paylaştım kendi hayatımı bile,
ayın üzerine bir ev yapıp bahçesini,
yıldızlarla süslemeyi öğrettim ona,

bu bir hayat hikayesi,
kuru bir ağacın bahar hüznü,
ayrılığın hazin yüzü,
bu bir hayat hikayesi...

tüm kapıların kapandığı an bu,
tüm perdelerin çekildiği,zifir bir karanlık anı bu,
bir kağıt parçası masam da,
ve bir acıklı son daha adı olmayan masalda,
geçmişinizi düşünüp bu halinize bakar,
ben ne oldum dersiniz,
kağıtta yazılı olan şeyi okumadan,
yüreğinizle hissedersiniz,
ama bir umut açıp okursunuz bende öyle yaptım,
anlaşılan acele çıkmış, sadece şunu yazmış,
ELVEDA......
anla neyi nasıl neden anlayacaksan öyle anla artık,
peki ben şimdi ateşe vermem mi bu odayı,
ben şimdi yakmazmıyım kendimi,yüreğimi,
ağlamazmıyım gündüzden geceye,
bu bir hayat hikayesi,
benim senin başkalarının ne farkeder,
ayrıntısı yok, olsa ne olur,
olmuşum böyle işte, öyle olmasam da olur....