Bu Bir Bilinç Şiiridir Şiiri - Mona Sax

Bir an ki, zamanın ipeksi perdesi aralandı,
Ve ruh, bir göl yüzeyinde yansıyan hayalet gibi,
Kendi derinliklerine doğru sessizce salındı.
Düşüncenin kıvrımlı yollarında, bir anlık tecelli.
Hatıraların soluk gölgeleri dans ediyor şimdi,
Bir yaz yağmurunun ardından kalan ıslak toprak kokusu,
Kaybolmuş bir şarkının melankolik nağmesi içimde,
Ve bir çocuk gülüşünün zamansız yankısı.
Uzun boylu bir siluet beliriyor, gölgeler arasından süzülen,
Mavi gözlerinde bir ürkeklik, dünyaya yabancı bir bakış.
Sevilmekten korkan bir kalbin ağırlığı çöküyor omuzlarına,
Yakınlığın sıcaklığı onu ürkütüyor, bir bilinmezlik gibi.
Kelime, bir kelebek kanadında titreyen bir ışıltı,
Anlamın labirentlerinde kaybolan bir fısıltı sadece.
Zihin, sonsuz bir oda, duvarları hayallerle sıvalı,
Her köşe başında yeni bir duygu, bir başka hikaye.
Saatlerin tik takları siliniyor bu içsel yolculukta,
Geçmiş ve gelecek, şimdi'nin bulanık aynasında birleşiyor.
Ben, bu akışın ortasında, bir yaprak misali savrulmakta,
Bilinç denizinin derin sularında kayboluşumun sessiz çığlığı.
Bir bakış, bir dokunuş, bir ses... hepsi bir anda beliriyor,
Sonra yine o tarifsiz boşluğa karışıyor yavaşça.
Belki de bencilliğin ince zırhı sarıyor benliğini,
Ve bir kadının gözlerinde bıraktığı hüzün, bir gölge gibi peşinde.
İncitmenin pişmanlığı, ruhunda kapanmayan bir yara.
Bir başka siluet beliriyor şimdi, kararlılıkla çizilmiş hatları,
Bir zamanlar sevgiyle bakan gözlerinde, affetmez bir ifade.
O erkeğin hayali geçiyor zihninden, bir zamanların sıcaklığıyla,
Ama şimdi o sevgi, katı bir "hayır"a dönüşmüş dudaklarında.
Kendi iç dünyasının labirentlerinde kaybolmuş, kendi gerçeğini arıyor.
Ruh, kendi labirentinde kaybolmuş, gerçeği arıyor,
Ve bu arayış, sonsuzluğa uzanan bir bilinç rüyası yalnızca.