Bu bir aşka sebeptir.

Bu bir isyana yelteniştir!
Söz söyleyecek hale derman kalmadığında
Bakışlara sarılır ya insan; sımsıkı.
Sarılmışızdır bakışların ardından gelecek göz yaşlarına.
Usulca izlemişizdir çaresizliğini;
Makyajı bozan her damlanın son intiharına.

Bu bir intihara vesiledir!
Önce yavaştan alıştırır kendini.
Ardından vücudun tüm damarlarına ilik ilik işlemiştir;
ilk aşkın son cesetlerini.

Bu bir suskunluğa delalettir!
Kelimelere yüklenmiş anlamları kifayetsiz kılmıştır zaman
Zamirlerimde bir terk edilmişliğin tınısı çalar
Tümleçlerimin hepsi bir ateşe kor olmuştur, içimi yakar
Şimdiyse sessizliğe muhatap olup susmak vaktidir.

Bu bir yeniden varoluşa niyettir!
Kimi zaman doğumun bir ölümle sonlanacağı öncesinden bellidir.
Kimi zaman öksüzdür çocuklar,
Kimi zamansa bir nefes dahi alamayacak kadar bahtsızdır umutlar
Ölümüm sonrası aşk yeniden doğar ve yine tek hecedir.

Bu bir aşka sebeptir!
Masumiyetimin son kanıtı sevdam artık bir art niyettedir.
Ne yeltenilen isyan, ne de vesile kılınan intihar bir çaredir.
Susuyordum diye sessiz kaldığımı zannetme ey aşk sebebim
Yeniden var oldum, yeniden doğdum, yeniden aşk!
Kapına kadar geldim hüsnü zannımla, şimdi sendeyim.

Bu bir seni sevmenin son neticesidir!
Senin kadar kararsız, senin kadar düşünülen,
Senin kadar umutlandırmasalar da güzeldir.