'hiç kimse çektiğim acıları bilemez
onları yalnızca ben yaşadım
her an her saat hüznü okşadım
karakalem çizilen sancılı resmi
gözlerimden kimse silemez.'
bu benmiyim
beyin damarları zonklayan
sıkılan çamaşır gibi içim
zorlanıp geriliyor
çıkmaz düşüncelerde
akıl ip’im
köpüren hiç durmadan
şarap gibi köpüren
bir anda kopuyor filim
hatlarımda yüksek gerilim
bakışlarımda yıldırımlar
damarlarımda yüksek akımlar
bıçak bıçağa kemik kemiğe
cinnetin son raddeleri
bir şey anlamadan dolaşmak
uzayan caddeleri
ne içimde yaşama sevinci
ne kanımda dolaşan öfke
bu benmiyim
deliren mecnun olup
Leyla’sına deliren
(18.07.2004/Kozludere-Maraş)
Mehmet Akif BaltutanKayıt Tarihi : 28.10.2004 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!