Bu Benim Savaşım Şiiri - Şeyda Bozkurt

Bu benim savaşım!
Elimden tutan da oldu yoluma taş olan da
Yollar gittim yılları tükettim
Hayat bize her gün bir merdiven daha verdi
Gittiğim yolda nefes vardı
Bazen fırtına tuttu nefessiz kaldım

Bu benim savaşım!
Yandığım kadar yakmadım bir can
Üşüdüm, sustum, koştum, yoruldum demedim!
Hayat yolu bitmez son nefese kadar
Ben nefesimin sonuna kadar şükürde olacağım
Kalbim Allah’a ellerim göğe uzanacak

Allah’ım sen bırakma ellerimi!
Kulun yoluna ne hacet…

Bu benim savaşım!
Kalbimi yoluna koydum
Şiirlere sarıldım, insanlarda düşündüm
Yağmur yağdı, ben kaçmadım
Islandım ve yağmuru kucakladım
Dönen salıncak gibi kendi eksenimde umut çizdim
Çocuk gibi şımardım kadın gibi haykırdım
Annem gibi üşütme dedim kendime…
Benim kalbim sevgi dolu nasıl üşür ki?
Bu soğuk dünyaya rağmen bile

Bu benim savaşım!
Savaşımda aşk harp meydanı oldu.
Her yenilgide dört elle sarıldım aşka
Umutla bekledim bir gün gerçeği değer kalbime
Yanlış kalpte bile kalbimden vazgeçmedim
Savaşımda kötü sevgiye bile iyi yollar gösterdim
İyi dileklerle uğurladım

Bu benim savaşım!
Ben bu savaşta bana gelen her şeye
Sevgili ile sarıldım ve yürüdüm kendi yoluma…