Bu benim güzel Şiiri - Orhan Hatıl

benim güzel karanlığın gafletinde
toprak çekti canımı
olmazsa olmazım bu acılar sanki
kimleri gördüm bilsen
saçlarını dağıtanları
içine kapanıp kendini arayanlar
benim güzel sesizlik babası
durmaz gider her yolcu gibi aşk canımda
dedim ya toprak çekti canımı
sorma şükürden gayrı ne kaldı bağrımızda doğru olan
vurursan sende yokluk dolu
varmıydım daha önceki yokluk dokunsun ellerime
benim güzel bu benim
kendini anlatamaz olan varya
benim güzel benim
başımdan çekit git derim nefes almaya
yalnışımdır isyanımın aynası
yorgunluğumu anlasaydın
bütün güllerimi kabul ederdin
ne yapacaksın
başa gelmiş
bu benim güzel