Bu Benim Esaretim Şiiri - Fahrettin Koç

Sevdam sensin, gök kubbe dünyamsa güneşi sensin.
Geçmişin sisli sevda kuraklıklarını yeşerten ilk ve son damla can suyu sensin.
Yüreğimi aydınlatan ilk ışığım, ben sana aşığım, aşkımın direği sensin.
Sevdam sensin, sen ise hep yüreğimdesin, bu benim esaretim..

Geçmişim sensin, sen hala geleceksin, geleceğimdesin.
Sevdamı geçmişten bugüne taşıyan gençliğim kırmızım sensin.
Gözlerimin renginde hatırası hep taze kalan bakışım sensin.
Geçmişim sensin, bir de yeter ki geleceğim olsan.

Her sabah yokluğuna uyanırken sevdamdan dökülen ahların sebebi sensin
Yüreğimde bir yaprak titrekliğindeki heyecanların nedeni sensin.
Yokluğuna inat ayaz gecelerin koynunda içimi ısıtan hasretim sensin.
Kaf dağının ardında tutsaklığına ömrümü verdiğim anka kuşum sensin.

Yüreğimi meltem rüzgarları gibi sarıp uçuran en ağır yüküm sensin.
Sebebinde kaybolduğum zamanlarında boğulduğum sevda yüküm sensin.
Kendimi kendinde bulduğum diğer yarım sensin
Tutsaklığında özgür, nefesine tutsak olduğum yarim sensin.

Öznesi sevda, sevdası sen, her harfi gözyaşı yüreğimin romanı sensin.
Dökülen gözyaşların içindeki sırlı bilmecenin cevabı sensin.
Kanadıkça ızdırabında keyf aldığım en acı yaram sensin.
Onulmaz bu acının yüreğimde tuttuğum sonsuz sabrı sensin.

Yüreğimin kor ateşi, ruhumun şavkı, esaretin nuru sensin.
Her nağmesinde yar diye ağlayan yarim diye çağlayan en güzel şarkı sensin.
Nefesinle kışını yaza çevirdiğin özlem dolu ezgim sensin.
Gerçeğimle buluştuğum buram buram sevda kokan sıla türküm sensin.

Baharlar senin için gelsin, yalnızlığında titrediğim yazım sensin.
Yalancı baharların nisanındaki en masum yüzüm sensin.
Kaybolmuş senaryomun içindeki en özgür sözüm sensin.
Esaretimin içindeki tek özgürlüğüm yine sensin.

Gerçekleşir mi bilmem, masalım sensin.
Masalımın gözü yaşlı yüreği yaslı kahramanı sensin.
Sevda kalesinin burcuna çekilen sancak sensin
Sancağın üstündeki tek alem sensin.
Kalenin surlarından içeri giren kaşları keman gözleri zaman sadece sensin.

Sensiz rüzğarlara salarım ruhumu ateşini hafifletsin diye..
Rüzgarlar savaşır yüreğimde umutlar umutlara tutunur yokluğunda.
Her depresyon umutların sen olduğu öyküye götürür beni.
Ben biterim sevdam bitmez ömür biter öyküm bitmez.

Zamanlar seninle susar sensiz mekanlar hatıranla ağlar,
Sen varsın sanırım nefesimin yarınında mahkumiyetimin sırrında,
Yaşadığım her anda mahrumiyetimin sınırında,
Eriyip giderim yalanı olmayan yarına, yarınlarda kül olurum.

Alışkınım sessizliğe, sessiz mahkumiyetler benimdir.
Ses verirse ıssızlıklar sensiz yarınlar korkutur beni.
Varsın ama Sen yoksun yarın da yoksun sonra gene yoksun
Meçhul yarınlar sarar yüreğimi kahretsin alır götürür bedenimi yokluğuna
Sessizliğe götürür, ıssızlığa götürür, var ama yokluğun öldürür beni.
Beni benimle mahkumiyete, senden mahrumiyete götürür beni.
Kahretsin...Yokluğunla Yüreğim Yanar.
Yarım yanar, Yarim Yanar, Ben Yanarım.