Bu benim çocukluğum

ilk yalanım hangisi oldu
ölüm çizgisine gelip
konu-komşuyu şaşırtmak mı
daha kundak çocuğu iken
yoksa
sınavda gözlerimi kaçırıp
sonra herkesi öğretmeni
ikna edişim mi ağlarken
yoksa mahalle maçlarındaki düşüşlerim mi
en doğrusu okul maçında olmuştu
hakem bir yalana koşuyordu
yalanım tebrik ediliyordu
binbir sevinçler çocukca oyunlardan
hüzün vardı
yokluklara alışıktı ruhum
kimi coşkuluydu çocukluğum
misket yuvarlamaktan
çelik çomaktan
gazoz kapağı – kayısı çekirdeği
biriktirmekti tek heyecanım
sıra sıra dizilirdi
baş – başaltı vurmak esastı
sonra
yütülüp seyirci kalmak oyuna
en büyük azaptı
ceviz çıktı
ceviz oynardık
çember çevirmek
tellerden direksiyon dikerdik
naylon arabalara
erik ağaçlarına dalardık
bağlara saldırıp üzüm çalardık
ilk sigara denemesi
kurumuş yapraklardan dı
teksas – tommiks- tex
okuduğuım kitaplardı
haberleşmeyi denedik
ateş yakıp dumandan..
renk renk topaç çıktı
ip sarıp topaça
vınlatırdık yerde
yütmecesine
bisikletim olmadı bilmedim binemedim
çocuklar vardı her şeyi bildiler
çocuk sevgilim hiç olmadı
beşinci sınıfta hüsniye vardı
jilet yiyen bir çocuk bizim kümedeydi
burnu akıyordu
matematiği çok iyi bilen çocuğun
beyaz yaka siyah önlüklü yüm
kazak ördü annem
eve öğretmeni ben götürdüm.
kovaladı durdu günleri günler
mevsimlik oyunlara karışıp karışıp
geçerdi yıllar
yamalarla barışıktı giysilerim
yenilere hiç hevesim olmadı
simit sattım
ayakkabı boyacılığı yaptım
çocuk bedenime acılar sakladım
çocuk oldum mu ben
daha bilmedim
varoşların tozu çamuru kurumadan
şehrin karşısına çıktım
gecekondu da yatışımı saray bildim
bir fotoğraf parmaklarım dışarıda
çocukluğum gibi
yıpranmış esvapların altında ayakkabılarım...
bu benim işte
bir gecekondu çocuğu
erik kiraz ağaçları vardı
sarmaşık örmüştü duvarı
demir parmaklıydı pencereleri
briketten di evimiz
önünde üç çam vardı
yedi kavak ağacı uzanırdı
tokadı demirdendi babamın
ranzada rahat durmazdık
uyku gelmezdi işte
baba korkusu yayılırdı
altına saklanmak yorganın nafile
aboneydik tercuman gazetesine
mandrake çizgi
pehlivan dizileri
futbol sahifesi
hayal meyal duruyor
mahalle pazarında hıyar aşırmalarımız
kümeste ligorin tavuklar
ilk yumurtayı ben kaptım follukta
üç erkek kardeştik biz
üç ev derlerdi mahalleli
kontrplak tavanlıydı evimiz
resimdeki çocuk benim
ağzı-kafası büyük olan ortadaki....

18.07.2004./batıkent
mustafa kaya