Bu Benim Bilinmezim Şiiri - Rüya Deniz D ...

Sen sıcacık bakışlarınla sararken içimi
Ben usulca yürüyordum bilinmezliğin
Sessiz, soğuk, ürkünç ve hatta sarhoş ama
Yeni de ölümüne çekici gelen bu tuhaf yolculuğuna
Her ne kadar korkak olsam da tüm cesaretim
Bilinmezliğin kollarına attırıyordu
Ürkek ve garip edenimi; yüreğim sende...

Tüm düşlerim sana aitti ve içimde
Senin tüm şarkılarınla yazılmış bir duvar
Her bir köşesinde 'Seni Seviyorum' yazıyor
Ben her bir köşesinde üşüyorum
Tuhaf bilinmezliğin
Karşımda senin yazdıkların var, resimlerin
Bakıyorum ben, sadece bakıyor
Ve bilinmezliğin içinde bedenim
Sessiz, ürkek, çaresiz üşüyor; düşüyor...

Bir tuhaf şarkı gibisin dilimin ucunda
Ben söylüyorum, ama ne anlama geliyor
Bilmiyorum, sözleri hangi aşkı
Hangi sevgiyi anlatıyor anlamıyorum
Ama bana bilinmezliğin şarkısında
Yine seni söylüyorummuş gibi geliyor...

Şarkı inciniyor bir aralık; durduk yerde
Ses tellerimde bilinmez bir hıçkırık
Bir tuhaf oluyorum birden bire ve ben
Nedendir bilmiyorum, ağlıyorum sessizce
Belki çığlık atmak istiyorum ama
Sesim, soluğum, atmak istesem de canım
Çıkmıyor bu zelzeleden; yıkılıyorum...

Peki bir şarkı gibi yaşarken neden
Bilinmezlik içinde çırpınıyor yüreğim
sen yine ağlıyor, ağlıyor ve ağlatıyorsun
Yani beni, yani düşlerimi, yani içimdeki
Sana tutsak olan o tatlı çocuğun gözlerini...

O çocuk ela ela bakıyor sana bebeğim
Senin dudaklarından çıkacak o
Sadece iki kelime için yaşıyor acıları
Ama sen; utanıyorsun söylemeye
Yani sen asla 'Seni Seviyorum'
Demeyeceksin öylemi o çocuğa
Ve hiç sarılıp öpmeyecek
Bir daha gözlerine bakmayacaksın öyle mi? ? ?

Ben de kaybolur gidersem bu çıkmazda
Sen kendine emanet ol bebeğim...
İnsan en çok kendini tanıyamaz aslında
Emanetim tanımadığın kişiye işte,
Seni sana emanet ettim be gülüm...

2001 - Y.Foça / İZMİR