Bu Beni Sattığın Kaçıncı Mevsim

Sevgili...

...Kutsallığını yitiren bir aşk ile yazıyorum yokluğunun köşesinden içimden taşanlar senin, artıkları benimdir...

Yitirdiğim gözlerinle halleştim bu gece
Siyâh’ına bulanırken düşlerin
Ellerim kollarıma kadar yanık kokuyor
Acıda hissetmiyorum
Rıhtımında beklerken ayrılığın
Yine susacak
Yine ızdırábından yudumlayacağım şiirlerin

Ben!
Sözüm ona çîft kişilik bir âşkın
Ex olmuş satırlarına mezeydim sadece
Yedin-içtin, eğlendin
Gözlerime kilitledin korktuğum ne varsa
Güpegündüz yaşı küçük ihânet sardın boynuma
Üstelik
Seni solumda taşırken daha

Doluyum bu gece
Ardıma bıraktığım bir kaç satırla
Bulutlara karıştırıyorum nefesimi
Gözlerimin önünde eriyen yüreğimi ve
yüreğine ödünç bıraktığım duyguları
Dirhem dirhem satılığa çıkarıyorum
Ürkek bir ceylân edasıyla
Dolaşıyorum sesimdeki buğuyla

Yetim ruhum
İsyana meyilli bir dille haykırıyorrr
Bağrıma ektiğin gülleri koparıyor
Gecenin gölgesinden sıyrılarak bir türküye sığınıyorum
ve yırtık bir paçavra gibi atılıyor
mahrum bırakılıyorum yüreğinin mirasından
Genzime çektiğim teninin kokusuyla
Gizleniyorum kendimden geçenlere

Sevgilimmm...
Permeperîşân çocukluğum terketti beni
Ve o çok sevdiğin saçlarımın karası bile
Kendimden uzaklaştım
Esiyorum savuruyorum cümleleri
Sorgulamıyorum bile savaştığım
hayatı ve sahtekâr âşklarını

Bu beni SATTIĞIN kaçıncı mevsim
Düşen bakışlarına çığlık olmadımı anılarımız
Hertarafı hezeyân bu aşk
Kaldırımına sığmadımı yokuşunun
Korkum ecelden değil
Haylaz oyunlarının sonunda acınası canının yanmasından
ki biliyorsun

c/anın c/anımdı
Peki ya bu seni SEVDİĞİM kaçıncı mevsim

Sevgilim...
sitem yüklüyüm bu gece
Mektuplara sığdırsam sesimi
Kulaklarını çınlatırmı okurken çığlıklar
Tıka basa sen doldurduğum içim
İnfilak edermi meramından ayrılığın

Bir kârdelen gibiyim
Asiyim
Kimseye boyun eğmeyen gözlerim
Parmaklarımın arasından süzüyor dudaklarını
Bir sözünle bâhâr gelir yüzüme biliyorsun
Ama bu umursamaz tavırların
Deviriyor körpe bedenimi

Bu gece güzel günlerin âyrılık gecesi
Sensizliğin kollarında acımın hükmü yok biliyorum
Ufukta görünen çâresizlik
inadına yokluğunu düşürüyor bahtıma
biliyorsun
bunları yazarken bile sana türkçe değil çâresizce yazıyorum

Şimdi ört omuzlarını sevgilim
Üşütmesin soluğunu yitirene kadar sesin
Daha sabaha doğan güneşe bensiz uyanacaksın

Ve unutma!
geri dönmeyen herşey hatrına
seni çocukluğum kâdâr çok özleyeceğim...