Aynaya bakıp eskisi gibi gülemediğini fark ettiğin oldu mu hiç? Benim çok oldu. Aynaya her baktığımda karşımdakinin ben olmadığımı fark ediyorum bazen. ”Bu ben miyim? Göz altları mosmor olan, gözlerinden yorgunluk akan bu insan gerçekten ben miyim? ” diye sorardım her sabah kendime. Sonra düşünmeyi bıraktım. Gülmeyi bıraktım. Tüm yaşantımı unutana kadar içmek istedim. Arka fonda Sezen ablanın şarkıları çalıyordu. İnsan en üzgün olduğu zamanda Sezen Aksu’nun şarkılarını daha çok seviyormuş. Gerçekler tokat gibi yüzüme vurduğu zaman ”İyi de benim hayal ettiğim gelecek bu değildi ki.” dediğim günler olmuştu. Ama arka fonda sezen abla şöyle diyordu; 'geçer, geçer daha öncekiler gibi bu da geçer'
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
