Bu Bayramda Yanlızım Şiiri - Aliş Gülden

bu bayramda yalnızım
bu bayramda ellerim böğrümde
duyğularım yüreğimde
ellerim ellerin elinde
dudağım ellerin dudağında kaldı
bu bayrama dokunamadım
bir dost yüzüne
sarılamadım bir yar beline
hayalime gelir kıvır kıvır saçların
ne güzeldir şimdi
lüle lüledir
alnında hilal bukledir
yar dedik
yar bildik
uğruna can verdik
gençliğim senin için yitik
ah bu bayramda fakirhanemde
bu bayramda yalnızlıktayım
insanlar içinde yalnız
yalnızlık içinde sensiz
hesapsız kitapsız sorgusuz
tarifsiz duygular içinde
binmişim yalnızlık gemisine
dalarım düşünürümde
bilirmisin ebeliği kemeri kengeri
ve yemliği
bizim yaylaları
obaları koyunları kuzuları
tabi ya güzelim
nerden bileceksin
sen hiç görmedinki
bilemezsin sen bizim olan bayramları
yalnız seninle güzeldir
yalnız bizimle güzeldir
seyrederken ay ışığında
cırcır böceklerinin ötüşünde
yar döşünde güzeldir
dam üstünde
bitişik ahırda
firezli tarlalarla
harman yerinde
gecelerin koynuna saklanmış uykuda
umutta yaşamda
yarında güzeldir
yaz yağmurunda
toprak kokusunda
suların bugusunda
güzeldir bizim bayramlarımız
bayramlarımız savaşsız kinsiz
ölümlerde ölümsüzdür
bizim bayramlarımız
bir yerden bir yere
korkusuzca gidiştir
gece yolculuğa çıkıştır
çocuk kahkahalarında gülüştür
sevgiliye dokunuştur
güle oynaya
askere davullu
zurnalı uğurlanıştır
savaşmadan tek bir kurşun atmadan
sevgileye dönüştür
bizim bayramlarımız
buğday başaklarında gizlidir
ana yüreğinde sevgidir
kır çiçeğinin açması
çimenlerin yeşilidir
renklerin pembesi
çatlak ellerin nasırıdır
bizim bayramımız benzemez
şehir bayramlarına
ne losyon
ne eflasyondur
kuş tüyünden olmasa bile yatağımız
özgürce kayıtsızca uzanıştır
doğu batı kuzey güneydir
hep gökkuşağıdır
ebem gümecidir
kuzu kulağıdır kengerdir
sarp kayalarla eşkındır
tezek korları arasında
küllenmiş patatestir
yaban elması kuşburnu
çağla çiçeğidir
yeni açmış bir gül güzelliğidir
insanın insanı katletmediğidir
renk dil din ırk ayırmadan
insanın insanı kayırmadığıdır
hakça bölüşüm
hakça paylaşımdır
umudumdur düşümdür
hergün benim bayramımdır
dedimya
bunca çabadan sonra
kağıda umudu döküşümdür
tutan elim
gören gözümdür
baharım kışım yazım
yıkık dökük fakirhanemde
derleyip toplayım
oturabildiğim bir göz odamdır
kelepçesiz parangasız
yaşayabildiğim anlatabildiğimdir
dedimya dedinizya
tarif edemesekte doğru düzgün
bizim oraların bayramlarını
okuyup eleştirmenizdir
olabildiğince önce
sesinizi duyurabilmenizdir
ne edeyim sen yoksun yanımda
etrafı seyrediyorum bir göz gece gonduda
rüzgar esiyor
ağaçlar sallanıyor
dallar hışırdıyor
yüreğime derin bir efkar basıyor
ormandan kadınlar sırtında
odun taşıyor
bu bayramda
memleketimden ve sevdiklerimden
çok uzaklardayım
bayramlar içinde
bayramlıklar altında ezilmekteyim
hiç bir şey almadım
bayramlıklar giymedim
bilirsin memurumdur
hep parasızımdır
hayata karşı arsız ve yüzsüzümdür
bu sana buradan
yani İstanbul’dan son sözümdür
biliyorum bu bayramda yokluklar olacak
günler istemesekte geçecek
bu bayramda özlemler yüreğimi kanatacak
bu bayramda duyğularım
dökülen yapraklar arasında sararacak
ah bu bayramda günü bayram edemedim
derdimi kimselere dökemedim
bu bayramda elim böğrümde kaldı
yar koynunda yatamadım
duygularıma dökülür katran karası acılar
ayrılık oldukça bitmez sancılar
ne günde agız tadı var
ne günde bayram havası
bayramın sadece adı var
bu bayramda geçecek
anadan, babadan yardan ayrı
bizi kimseler anlamaz gayri
nerdesin uçuk benizlim
kıraç topraklar gibi çorak
susuz nehir yatakları gibi çatlak
uzak diyarların, karlı dağların
beyaz yeleli çiğdem çiceği
nerdesin torosların dumanlı başı
bu bayramda kaldı geriye acı ve gözyaşı
gurbet unuttururken bacı kardeşi
çekip gidesim gelir
silkinip, sıyrılıp vınlayarak geçen
kurşunlar arasından geçerek
göze alarak herşeyi
yalnızca ve yalnızca
güzel günlerin hatırına
nice fırtınalardan sonra
yeşertmek için fırat’ın eteğini
diclenin yatağını
dilediğimizce geçirmek için günleri
hurmanda,tanırda, arıtaşta
analar dere kenerında
korkusuzca kapları kumlayacak
sabret gülüm sabret
gün gelecek hasret bitecek derken
hava karardı erkendan
ansısızın birini gördüm
kostak sokak yokuşunda
her ayak vuruşunda
senmişsin gibi geldi
yaklaştı usulca kaybolup gitti
inadına bekledim
bek
bekle
bekledim
gelirsin sandım
gel
gelme
gelmedin
bu bayramda umutlandım
hayıflandım
ümraniye /istanbul