Bu Bayram Biz Yokuz Anne Şiiri - Mehmed ...

Kar yollarını kapadı köylerin,
Oysa ne kadar yakışıyor türkülerine memleketin.
“Pencereden kar geliyor”
Pencereden kar geliyor anne.
Gurbet, hasret hepsi bana zor geliyor anne.
Kime zor gelmez ki.
Gurbet elde özlemi yalnızlığa katık etmek.
Ve bir türkü takılınca diline
Bir köşede iç çekmek.
Şimdi memlekette kar var,
Ben de yangın.
Kahrolasın gurbet canımı aldın.
Bugün bayrammış öyle diyorlar.
Anne mübarek olsun bayramın.

Çoktan camiden dönmüştür büyükler.
Bayramlıklar giyilip eller öpülmüştür.
Kınalı koçların kanı dökülmüştür.
Kapı kapı dolaşıp mahallenin çocukları
Topladıkları şekerleri bölüşmüştür.
Sen bütün çocuklarını almışsındır etrafına,
“Bayramdır” demişsindir “bayramdır”.
Ve dün mezarına gitmişsinizdir babamın,
Dualar etmişsinizdir,su dökmüşsünüzdür.
Ve dönmüşsünüzdür.
Bir babam dönemedi
Bir de ben anne.
Ben de böyle çöküp kaldım duvar dibine.
İki damla yaş birikti gözlerime.
Sorma neden diye;
Bu bayram ben de yokum babam da yok anne.

Sustum ben de.
İçime attım ne varsa.
Sana iyiyim dedim ya telefonda.
Yalan sanma.
İyiyim anne, insan ne kadar iyi olursa.
Şimdi memlekette olmak vardı.
Caddeler boydan boya kar da olsa.
Eşi dostu görmek.
Üç beş kelam etmek,
Hal hatır sormak
Şimdi yanında olmak vardı, kendi evimde
Bu bayram ben de yokum, babam da yok anne.

Kaç zamandır görmemişim memleketi
İçimde hasret dağ gibi birikti.
Yağmurdan sonra toprak kokusunu severdim.
Mahallenin dar yollarını,
Saksıda akşam sefasını,
Gece yarılarında uykudan kalkmasını,
Uzun uzun hayallere dalmasını severdim.
Şimdi ne uyku kaldı gözlerim de ne de bir hayal;
Orda olamadıktan sonra.
Bayram gelmiş neyime anne
Yanında olamadıktan sonra.

Biraz harçlık ver çocuklar kapına geldiğinde,
Unutma lokumu, şekeri de.
Bilirsin “bayramda çocukları sevindirmek lazım” derdi babam.
Bu bayram ben de yokum babam da yok anne.

Şimdi sen derince çekmişsindir içini.
Kimse görmeden kalbine akıtmışsındır gözyaşını.
Benim fotoğrafımı kalbinin üstüne koymuşsundur.
Babama Fatiha okumuşsundur.
Bilirsin en sevdiği türkücü de öyle söylerdi;
“Bir Fatiha oku bari bayramdan bayrama”
Sen yine de bayramlara bırakma anne.
Sen benden de selam söyle babama,
Mezarına gittiğinde.
Seni özlemiş de, ellerinden öpüyormuş de.
Sen kendine iyi bak ve sakın üzülme
Bu bayram ben de yokum babam da yok anne.
Bu bayram biz yokuz anne.

(Kiğı,Aralık’07)