Bu bayram imkanı yok bilsem de,
Birkaç günlüğüne çocuk olsam.
Tarifsiz bir sevinçle, hasretle koşup evimize
Anneciğime babacığıma doyasıya sarılsam.
Lastik ayakkabılarımla yürüsem sonra
Güzel Köyümün tozlu yollarında..
Ve bütün evlere uğrasam
Rengarenk şekerler torbamda…
Deprem nedir bilmezdim hiç
Evimiz iki gözlü, şirin mi şirindi.
Babam Almanya’dan geldiğinde
Sevincimiz görmeye değerdi.
Çelik çomak oynasam sokakta
İhtiyarların sohbetini dinlesem..
Herkes evinde her şey yerli yerindeydi
Ne oldu da değişti mevsim?
Gençlerin toplandığı ulu ağaç
Ve hala durur mu dalında salıncak?
Ne ağaç ne salıncak kalmış ne de insanlar
Hafızamda koşturuyor sarı saçlı bir çocuk!
Ne kıymetli günlermiş meğer
Büyümek arzususuyla fark edemedik.
Evler insanlar göçüp gitmişler bir bir
Sürüyor sonsuza sır dolu yolculuk…
Ne o eski tatlar kaldı damağımızda
Ne de şırıl şırıl akan dereler çeşmeler.
Mevsimler dönüp duracak yine
Lakin geri gelmeyecek,geri gelmeyecek gidenler!
8 Mart 2025
8 Mart 2025
Mehmet Ak
Kayıt Tarihi : 18.3.2025 23:08:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!